Boks to chyba najbardziej znany sport walki. Warto podkreślić, że jest to także jedna z najstarszych dyscyplin sportowych. Walka na pięści cieszyła się sporym zainteresowaniem już w antycznej Grecji i Rzymie. Walki bokserskie przeprowadzano także podczas antycznych igrzysk olimpijskich. Należy jednak zaznaczyć, że w starożytności bywały one naprawdę brutalne, niejednokrotnie kończyły się śmiercią jednego z uczestników. Przyczynił się do tego fakt, że praktycznie nie ustanowiono żadnych reguł, które miałyby być przestrzegane w trakcie walki.

Sytuacja zmieniła się dopiero w czasach nowożytnych. W pierwszej połowie XVIII wieku James Figg, pierwszy mistrz bokserski w Anglii, założył szkołę, w której nauczał zarówno boksu, jak i walki z bronią. W tamtych czasach bokserzy nie nosili jeszcze rękawic, ciosy zadawano do momentu, kiedy jeden z uczestników walki opadł z sił albo został znokautowany. Na początku XVIII wieku boks był nierozerwalnie związany z innymi dyscyplinami walki, o czym świadczy chociażby traktat kapitana Johna Godfreya, jednego z uczniów James Figga, który w części poświęconej pracy nóg w walkach bokserskich odwołuje się do zasad obowiązujących w szermierce. James Figg prowadził swoją szkołę do roku 1730, do tego czasu zachował także tytuł mistrza bokserskiego.

Po przejściu Figga na emeryturę szkołę zaczął prowadzić Jack Broughton, który nie tylko przez kolejnych 18 lata zachował tytuł mistrzowski, ale także przyczynił się do wprowadzania istotnych reguł staczania walk bokserskich. Do czasu wprowadzanie przez Broughtona jego słynnych zasad, reguły walki ustalone były zazwyczaj bezpośrednio przed nią. Przyczynkiem do spisania zasad walki bokserskich była śmierć Georga „Coachmana” Stepehnsowa, który zmarł kilka dni po walce z Broughtonem na skutek odniesionych w trakcie pojedynku obrażeń.

Zasady Broughtona weszły w życie w roku 1743. Zgodnie z nimi zakazane zostały ciosy poniżej pasa, ciosy zadawane leżącemu przeciwnikowi, drapanie, gryzienie itd. Niestety wprowadzenie tych reguł nie przyczyniło sie w większym stopniu do zmniejszania brutalności walk bokserskich. W pierwszej połowie XIX wieku weszły w życie „London Prize Ring Rules”, a w roku 1867 zasady markiza Queensberry czyli „Queensberry Rules”, które wprowadziły wymóg noszenia rękawic bokserskich. Na mocy nowych przepisów zostały także skrócone poszczególne rundy. Do dzisiaj zasady markiza Queensberry uchodzą za podstawę zasad obowiązujących we współczesnym boksie.

Popularność walk bokserskich doprowadziła do tego, że już w roku 1904 boks uwzględniono w programie igrzysk olimpijskich. Od tego czasu boks amatorski jest stałym elementem programu igrzysk. W latach 40-tych założono Międzynarodowe Stowarzyszenie Boksu Amatorskiego, z ktorego inicjatywy organizowane są amatorskie mistrzostwa świata w boksie. Mistrzostwa te odbywają się od roku 1974, od końca lat 80-tych co dwa lata. Jako ciekawostkę można dodać jeszcze, że wielu bokserów zawodowych zaczynało swoją karierę od walk amatorskich. Mistrzami olimpijskimi byli m.in.: Muhammad Ali, George Foreman oraz Lennox Lewis.